Negerzoenen en Blanke vla

 

Sinds een aantal jaren zijn er geen negerzoenen meer te koop,

neger heeft voor sommige mensen en negatieve lading,

omdat we als samenleving geen mensen willen benadelen is er voor gekozen de lekkernijen voortaan zoenen te noemen.

Op zich een prima oplossing, hooguit even wennen voor mensen die er nooit bij stil gestaan hebben.

 

Maar hoe zit dat dan met blanke vla, 

waarom hoor je daar niets over, is er dan niemand die zich daarmee benadeeld voelt?

Waarom liggen sommige dingen zo gevoelig,

waar ligt de grens tussen iets aanpassen vanwege het negatieve effect op sommige mensen en accepteren.

 

Alles in de wereld begint bij het accepteren van je zelf.

Geloof ik, dat ik er mag zijn, dat ik waardevol ben, onafhankelijk van de mening van een ander.

Onafhankelijk van wat een ander doet.

 

Doet het dan geen pijn als er om je heen dingen gebeuren, gewoontes geaccepteerd zijn die je aanstoot geven?

Tuurlijk blijft dat een punt, maar vanuit de wetenschap dat je waardevol bent

en niet afhankelijk van want een ander vind of doet, is het te accepteren.

 

Mag de mening van een kleine groep, onze cultuur "verpesten", bereik je als mensen die vraag gaan stellen je doel?

Zijn mensen niet bereikbaar voor een gewoon gesprek, zijn mensen niet bereidt als ze zich bewust zijn dat ze iemand benadelen om een aanpassing te doen?

Een cultuur blijft nooit het zelfde, maar veranderd door de tijd, soms snel door een goed gesprek.

Soms wat langzamer door onzekerheid.

 

Helpen daarbij rellen, vernielingen en plunderingen, 

helpt het als je je misdeeld voelt om een ander dan ook zijn bezittingen af te pakken?

Of is dat heel kortzichtig en eigenlijk een vorm van jaloezie, bereik je daar het tegendeel mee?

Stoot je daarmee de mensen die begrip voor je hadden tegen de borst.

Geef je handvatten aan mensen die toch al een mening hadden.

 

Kun je zeggen dat je minder kansen hebt gehad, omdat je verre voorouders serieus benadeeld zijn.

Of ben je zelf verantwoordelijk voor wat je van je eigen leven maakt.

Mag je blijven hangen in het verleden, 

en als je vind dat dat mag, wie mogen dat dan allemaal?

 

Kun je het verleden veranderen, terug draaien?

De slavernij of de inzichten van toen, kun je alles overdoen?

Dan zijn er vast in ieders leven, dingen die we willen terug draaien!

 

Helaas door dingen uit het verleden zijn we gevormd, maar ze maken ons ook tot wie we zijn.

Ze maken dat we hebben kunnen leren, dat we weten wat we voor ons zelf en onze kinderen, anders willen doen.

En dat wil je niet wissen, dat wil je gebruiken om ook anderen de kans te geven om te leren, door gesprek.

Respect voor elkaar en elkaars spullen en situatie, met als belangrijkste eigenschap acceptatie van jezelf.

 

Dus niet Black lives matters, maar All lives matters!